تحولات اخیر بار دیگر اهمیت وحود زیرساخت ها در حوزه های مختلف را یادآور شد. در باب اهمیت زیرساخت ها در حرکت کلی کشور و به خصوص در زمان بحران، موضوعات متعددی قابل طرح است اما باید توجه داشت که از طریق شبکه‌های حمل و نقل، شبکه‌های انرژی، سیستم‌های ارتباطی، تأسیسات آب و فاضلاب و زیرساخت‌های اجتماعی، کشورها می‌توانند بهره‌وری را بهبود بخشند، سرمایه‌گذاری‌ها را جذب کنند و رفاه کلی شهروندان خود را افزایش دهند. دولت‌ها و سیاست گذاران باید توسعه زیرساخت‌ها، اطمینان از سرمایه گذاری‌های کافی، برنامه ریزی مؤثر و مدیریت کارآمد را در اولویت قرار دهند. با انجام این کار، آنها می‌توانند قفل قدرت تحول آفرین زیرساخت‌ها را باز کنند و زمینه را برای یک اقتصاد شکوفا و مقاومتی فراهم کنند.
زیرساخت‌های حیاتی آن دسته از سیستم‌های فیزیکی هستند که برای حداقل عملیات اقتصاد و دولت ضروری هستند. آنها شامل، اما نه محدود به، مخابرات، انرژی، بانکداری و مالی، حمل و نقل، سیستم‌های آب و خدمات اضطراری، دولتی و خصوصی هستند.
زیرساخت های ارتباطی، مانند شبکه‌های پهنای باند، اتصال به اینترنت و مراکز داده، به‌عنوان محرک حیاتی توسعه اقتصادی ظاهر شده‌اند. جریان کارآمد اطلاعات را امکان پذیر می‌کند، تجارت الکترونیک را تسهیل می‌کند و اتصال دیجیتال را ارتقا می بخشد. زیرساخت‌های ارتباطی قوی به کسب‌وکارها، کارآفرینان و افراد برای دسترسی به بازارهای جهانی، مشارکت در معاملات آنلاین و مشارکت در اقتصاد دیجیتال قدرت می‌دهد. این امر نوآوری، اشتراک دانش و کارآفرینی را تقویت می‌کند و راه را برای رشد اقتصادی و رقابت هموار می‌کند.
زیرساخت های انرژی شامل نیروگاه‌ها، شبکه‌های انتقال، خطوط لوله و تأسیسات ذخیره سازی است. با تضمین عرضه پایدار انرژی، زیرساخت‌ها از تولید و رشد صنعتی حمایت می‌کند، نوآوری را ترویج می‌کند، سرمایه گذاری‌های را جذب می‌کند و بهره وری را در بخش‌ها افزایش می‌دهد.
دسترسی به آب پاک و امکانات بهداشتی مناسب برای سلامت عمومی، توسعه انسانی و پیشرفت اقتصادی ضروری است. سرمایه گذاری در سیستم‌های تأمین آب، تصفیه خانه‌های فاضلاب و زیرساخت‌های بهداشتی باعث بهبود شرایط زندگی، کاهش بیماری‌های ناشی از آب و افزایش بهره وری نیروی کار می‌شود.
فرضعلی سالاری
کارشناس اقتصادی
