به گزارش هدف پرس به نقل از آرتنت؛ سال ۲۰۲۵ برای بازار هنر سالی پرنوسان بود. نیمه نخست سال با رکود، لغو یا تعویق رویدادها و فشار بر گالریها همراه شد، اما در نیمه دوم، بهویژه با حراجهای پاییزی در نیویورک، نشانههای بازگشت اعتماد به بازار دیده شد.
در این سال، اثر بیعنوان (گرام یاترا) از مقبول فدا حسین (Maqbool Fida Husain) در کریستیز نیویورک به قیمت ۱۳٫۸ میلیون دلار فروخته شد؛ رکوردی تاریخی که نخستین عبور هنر مدرن جنوب آسیا از مرز ۱۰ میلیون دلار را رقم زد و توجه جهانی به این حوزه را تثبیت کرد. در مقابل، بازار آثار بسیار گرانقیمت همیشه موفق نبود. تابلوی انتزاعی پیت موندریان (Piet Mondrian) با وجود فروش ۴۷٫۶ میلیون دلاری نتوانست رکورد هنرمند را بشکند و نیمتنهدبرنزی آلبرتو جاکومتی (Alberto Giacometti) با قیمت درخواستی ۷۰ میلیون دلار در ساتبیز بدون خریدار ماند؛ نشانهای روشن از شکنندگی بازار آثار تروفهای.
در بخش طراحی، آثار فرانسوا-زاویه لالان (François-Xavier Lalanne) توجه زیادی جلب کردند. یک میز به شکل کرگدن بیش از سه برابر برآورد فروخته شد و در ادامه، اثری دیگر از او در دسامبر به قیمت ۳۱٫۴ میلیون دلار رسید که بیانگر انتقال جدی این هنرمند از حوزه طراحی به بازار هنر جدی بود. بازار استادان قدیم برخلاف دیگر بخشها رشد نشان داد. تابلوی ونیزی کانالتو (Canaletto) در کریستیز لندن ۴۳٫۹ میلیون دلار فروش رفت و این بخش را به تنها حوزه روبهرشد بازار هنر در سال ۲۰۲۵ تبدیل کرد.
پاریس نیز بهعنوان مرکز فروش آثار بلوچیپ اروپایی برجسته شد. دو اثر از آمادئو مودیلیانی (Amedeo Modigliani) در ساتبیز پاریس با رقابت شدید خریداران به قیمتهای ۳۱٫۳ و ۱۲٫۴ میلیون دلار فروخته شدند و جایگاه این شهر را در بازار جهانی تقویت کردند. اوج سال با فروش پرتره الیزابت لدرر از گوستاو کلیمت (Gustav Klimt) رقم خورد که در ساتبیز نیویورک به قیمت ۲۳۶٫۴ میلیون دلار فروخته شد؛ گرانترین اثر هنر مدرن در تاریخ حراجها. این فروش نقش مهمی در کاهش اضطراب بازار و بازگرداندن خوشبینی به صنعت هنر داشت. در مجموع، سال ۲۰۲۵ نشان داد که بازار هنر دیگر بهصورت خودکار به آثار گرانقیمت پاسخ مثبت نمیدهد. موفقیت به ترکیبی از کیفیت استثنایی، اعتماد خریداران و زمانبندی درست وابسته بود و کلیمت تنها نمونهای بود که توانست تمام این عوامل را همزمان محقق کند.
