ماهیت آموزش هنر به مثابه یک “رویداد معاصر” می تواند مسیری تازه برای خردسالان تا نوجوانان به جهان معاصر هنر بگشاید تا ازمسیر آگاهانه تر ،پیش از ورود به دانشگاه از منظر شخصی تر جهان را ارزیابی کنند.
چرا که نحوه آموزش در زمینه های مختلف هنری از جمله موسیقی، نمایش ، هنرهای تجسمی بیش ازهر عاملی توانمندی و استعداد های نوظهور را به جامعه ارائه می دهد.
باتوجه به اینکه همگام سازی با فضای بازار کار و رویدادهای هنری که خارج از مرکز شهر(تهران) یعنی شهرهای دیگر به وقوع می پیوندد نقش موثری برای یکپارچگی و تاحدودی دوستی و آشتی بین خرده فرهنگ ها ایجاد می کند .
بهر حال آموزش صحیح و اصولی در مسیر نوآوری همواره پل مستحکمی را بین نسل های نوظهور و هنرمندان پیشکسوت ایجاد می کند و منجر به جریانی موثر و روان برای ارتقا سطح کیفی خردسال تا نوجوان در همه عرصه ها از جمله درک عمومی ریاضی و حتی تمرکز بیشتر در فراگیر می گردد.
با این حال، مفهوم آموزش با الگوهای معاصر که با معیارهای کتاب تا حدودی تطبیق داشته باشد و بودجه بندی های مورد نیاز دانش آموزان در مقاطع ابتدایی تا هنرستان را تحت شعاع قرار ندهد ، می تواند بستری مناسب برای شکوفایی در دیگر مهارت ها برای رده های سنی مختلف بسازد. اکثر فعالیت های کارگاهی- فنی ،امروزه توسط هوش مصنوعی و برنامه های انفورماتیک توانسته کمبود ها را جبران کرده و مسیر آموزش را هموار کند اما ایجاد نوع نگرش به هنرجو و هنر آموز یک برخورد تعاملی می خواهد.
هنر و آموزش متمرکز نیاز به تمرین مداوم دارد و نمی توان این روند را از دانش افزایی منفک ساخت.
آموزش هنر یکی از اجزای اساسی یک سیستم آموزشی جامع است و اهمیت آن در مدارس کم اهمیت نیست. در کشوری که به دلیل میراث فرهنگی غنی و سنت های متنوع ، شناخته شده است، پرورش خلاقیت و بیان هنری در دانش آموزان بسیار چشمگیر شده است . با این حال، در سال های اخیر، نگرانی فزاینده ای در مورد کاهش تمرکز بر آموزش هنر به روش سنتی (اهمیت کار با دست ) در مدارس ،ایجاد شده است .
با این رویکرد که حیطه عاطفی و روانشناسی را دربرمی گیرد و تمرکز بر پایه تجربه گرایی را بهمراه دارد ،هنرجویان باید در فرآیند آموزش و تولید اثر هنرى درگیر زیست و تجربه شوند تا تجربه و خلق بخشی از زندگی واقعی و روزانه آنها گردد. عبور از این مسیر بدان سبب است که هنر امروز و بازار کار ،چند وجهی شده است و هنرجویان مي‌توانند با تلفیق تجربه و زیستن و همچنین استمرار در امر یادگیری، دارای درکی عمیق از زیبایی شناسی شوند.
از سوی دیگر تدریس هنر به صورت چند وجهی و تکنیکال با موضوعات متنوع کتابهای درسی این امکان را برای هنرجو فراهم می آورد که هم زبان سواد بصری را بیاموزد و هم کاربرد آن را در هنرهای دیگر همچون عکاسی ، نقاشی، چاپ دستی، تصویرسازی و … تجربه نماید.
آموزش تعاملی سبب می گردد هنرجو از مشهودات زندگی، ارزش‌ها، جغرافیا ،تکنولوژی و فرهنگ عامه مردم الهام گرفته و با تفکر ، ادراک ، تخیل و کسب مهارت بر غنای تجربه خویش بیافزاید .
توجه به تفاوت‌های فردی بین دانش آموزان نظیر هوش ،شخصیت ،دریافت ،استعداد ، شرایط اقتصادی ،فرهنگی و اجتماعی یکی از مهمترین مسائلی است که یک مدرس می بایست به آن اهمیت دهد زیرا که یک روش تک بعدی نمیتواند هیچگاه پاسخگوي نیازها و توانایی های مختلف دانش آموزان باشد.
امید بر تعهد بیشتر در مسیر آموزش صحیح هنر فارغ از الگو برداری های یکسان و غیر سازنده برای فرزندان و آینده سازان سرزمین ایران که در خدمت یک ملت قرار می گیرد
